Lezers schrijven: Corona wat doe je ons aan

Een tijd om dichter bij elkaar te komen in onze gedachten en het ermee om te gaan hoe we dit met onze dagelijkse doen en laten. Het is zo totaal "onverwachts". We konden dit niet voorbereiden met de meest simpele acties. Blijdschap, verdriet samen is een levenservaring. 

Wie heeft dit ooit gedacht dat dit zal overkomen. Het gebeurt gewoon van de ene dag op de andere dag. Lijkt het. 

Natuurlijk zijn wij niet de enigen. 

Maar hier in Spijkenisse gemeente Nissewaard overkomt het mij toch en mijn man. 

Onze ervaring op dit moment is dat we nu het tastbare gemis krijgen. 

Vanaf de geboorte tot kort geleden zien we onze kleindochter van 4 zeker 3 volle dagen per week en vaak nog meer. We wonen niet ver van elkaar maar afstand moet niet uitmaken, het gevoel blijft hetzelfde.

Het regelmatig drinken geven toen ze baby was en het eten geven en de dagelijkse acties. En zo gingen de jaren ongemerkt verder tot op heden. 

Totdat ik kleindochter naar school mag brengen sinds januari 2020 en zo 4x per dag en tussendemiddag gezellig samen eten met opa. Ook Max hondje die we zo erg missen en Plukkie konijn. Uitlaten in het park op waterland. Wie heeft dit ooit gedacht. 

En dan' s morgens samen te eten zittend op de bank eerst rustig aan om 7.30 uur op de mini ipad of naar het favoriete kinderprogramma of kindermuziek te luisteren. Wat een gemis onze lieve kleindochter. 

Ze is altijd zo blij en zo enthousiast en nu ze zo goed kan praten, heeft ze zulke mooie verhalen. We lachen en we praten, spelen, en doen spelletjes. En het naar wc gaan ook zo bijzonder. 

Dan heeft oma haar vrijwilligerswerk waar ze naast opa zit als ze verslagen of wat dan ook uit ging werken. Ze stelt dan vragen zo leuk en zo belangstellend. 

Bijvoorbeeld mfc / wijkcentrum De Akkers als voorbeeld noemt ze dat opa en oma altijd feest hebben. Dan leg ik haar uit. Ze begrijpt zoveel. 

Max uitlaten is ook een ervaring en dan zegt ze "Oma zal de paddenstoel er nog zijn?" , dan maakt oma een foto want het is geen kleine paddenstoel, maar tegelijkertijd is het een leerzaam moment. Zoals elk kind willen ze alles weten. Dan zegt ze oma als we een andere hond tegenkomen, niet bang zijn want ik ben er toch. Ze weet namelijk nadat ik uitgelegd heb, dat ik geen andere honden wil tegenkomen, want ik vind het een beetje eng omdat honden vaak los lopen en oma loopt dan gaat oma erom heen lopen. Want ik ben met jou en Max dan kan ik niet veel doen. De honden die loslopen zijn ook lief maar ze gaan dan Max ruiken of snuffelen en Max houdt er niet altijd van. De baasjes lopen dan vaak te ver om iets te doen. En zo praten we tijdens het uitlaten over alles wat we tegenkomen. Van reiger tot eendjes, planten en loslopende honden. Oh wat mis ik dit zo erg. 

Het samen moment. 

En opa natuurlijk ook. Want oh wat is ze gek op opa. 

Op de bank dan zegt ze, opa mag ik oma bellen, dan zit ik aan de overkant en dan doet oma alsof ze niet weet. Wat een gesprekken, fantastisch. 

En dan ook de dingen die we samen doen, het spelen met alles. Vakantie organiseren, koken in haar keukentje, ze is nog zo vindingrijk ook om van haar wandelwagen, speelgoedbuggy en brandweerauto en step een trein ervan te maken. Geweldig. Dan kwam bij ineens op dat ik van oude wandelwagen een soort skelter maakte, en het functioneerde ook hé. 

En dan zeg ik bijvoorbeeld dat  mag toch niet en dan noemt ze dit  "ALSOF iets" fantastisch. Ik vind het zo leuk. Zo grappig het "alsof" te benoemen. 

En ik doe dan van alles, boodschappen, eten maken etc etc. Zij doet het dan ook in haar keukentje. Kleien vindt ze ook zo leuk. 

Tegenwoordig letters en cijfers maken op de laptop. Ze is in elk geval leergierig en ondernemend. Prachtig. 

Dan gaan de dagen zo snel om tot papa mama komen. 

Max blaft en brengt kadootje mee van blijdschap en altijd het zelfde wat kleindochter doet ritueel, verstoppen en dan zeggen wij dat ze naar jumbo is bijvoorbeeld. Ongelooflijk. Tegenwoordig zit ze op de bank en dan doe ik dekentje over haar heen. Ja ze is boodschappen doen en ze komt zo terug. Prachtig vindt ze het als papa of mama haar vinden. Wat een blijdschap. 

En zo vermaken we onze dagen en blij dat we dit mogen meemaken, maar we hebben ook nog een kleinzoon die nu zo lang in hoogte en zo lief is en zo bezorgd is. Ze is helemaal dol op haar neef met verschil van 15 jaar. Hij komt regelmatig om te kijken hoe het met zijn nichtje gaat en met opa en oma. Hij is ook een lieverd. Kleinzoon hebben we ook van 0 tot op heden bij ons zulk fantastisch contact en momenten. Hij is inmiddels 19,5 jaar en zo lief voor ons nu in deze tijd en altijd bezorgd. Hij vraagt of appt hoe is het oma, heeft u iets nodig. Vragen hé. Hij werkt, zit op school en zo gemanierd en zo begripvol. Nu ik dit schrijf druppelen er toch traantjes langzaam op mijn pyama. Ik ben niet zo'n huilebalk eerder een kreng maar dat is het karakter met goede bedoelingen. 

Oh lezers ik wil zo graag de hele wereld boeken vol schrijven hoe dit ervaart en dan verwachten we eind april ons derde kleinkind waar we ook zo betrokken mee zijn. Nu druppelen nog meer traantjes. Helaas. Hoe gaat dit dan. 

Laten we hopen dat het voor iedereen goed komt. 

Maar ik overweeg toch om een blik te werpen voor hun keukenraam naar kleindochter, Max en Pluk te zien. Ik hoop dat het mag. Maar ja. Het is toch achter glas met mondkap, muts en handschoenen aan. 

We zullen toch niet de enigen zijn om dit door te moeten maken het gemis, sterk en positief te blijven.

Wat zijn we blij in deze tijd met onze communicatie middelen. Opa is wel ouderwets met mobiel maar hij vindt het prachtig om op deze manier te facetimen of videocall. Wat ik zelf nooit gebruik maar ja. 

Uiteraard missen we ook onze kinderen die ontzettend over ons zorgen maken en hun partners waar we altijd op kunnen rekenen. Erg fijn maar we zijn niet de enigen. En familie, vrienden en kennissen waar ik vrij geregeld via WhatsApp communiceer en zo brengen we onze eenzame tijd door. En dan nog een zus in Uden die de coronavirus hoogstwaarschijnlijk tijdens sporten heeft opgelopen. En dan nog Uden ook die dag in dag uit te lezen is. We mogen elkaar niet helpen ook. Nu na 18 dagen beetje opgeknapt te zijn, is haar man in Nijmegen opgenomen. Ja dit overkomt gewoon. 

Eenzaamheid is wat iedereen meemaakt niet alleen een bepaalde groep. Het is een menselijk iets wat iedereen ervaart. 

Ook hier heeft oma dus ik, ooit hierover een thema  ver in het verleden met de stichting georganiseerd en ook thema "heimwee" en "gesprekken tussen jong en oud" georganiseerd. Fantastische gesprekken. Deze thema's staan al een behoorlijke tijd op het programma. 

We hopen na deze corona crisis op een opkomst om over onze ervaring uit te kunnen wisselen, thema's te combineren met "heimwee, gesprekken jong en oud" en uit ervaring komt meestal als onderwerp ook "eenzaamheid" uit en dat is erg breed om erover te praten. 

We wensen iedereen succes en sterkte in deze tijd en in de komende tijd. 

Mitzi Venus

Voor deze rubriek komen slechts in aanmerking brieven waarvan de naam en het adres van de afzender bij de redactie bekend zijn. Indien gewenst, wordt de brief in de krant ondertekend met 'naam en adres bij redactie bekend'. Plaatsing in deze kolommen geschiedt buiten verantwoordelijkheid van de redactie en hoeft dus niet in te houden dat de redactie het met de inhoud eens is.